In memoriam Paul van Polanen Petel: 1953-2012

In memoriam Paul van Polanen Petel (1953-2012)

Aan het begin van 18de eeuw vluchtte een jonge Franse priester naar Nederlands Indië en vond daar werk als schermmeester bij het leger. Hij trouwde met een Hollands meisje en kreeg twee kinderen. Het meisje Mathilde was de overgrootmoeder van Paul. Van alle nakomelingen van de Franse ex-priester was Paul de enige die de schermpassie van zijn overgrootvader erfde.

Ondanks zijn sportieve manier van leven – naast schermer was Paul ook een fervent klimmer, wandelaar en kampeerder – kreeg Paul halverwege 2009 darmkanker. Zijn liefde voor het schermen en het leven waren niet genoeg. Afgelopen donderdag stierf Paul.

Paul begon zijn schermcarrière in 1979 bij de Universitaire Schermvereniging van de UvA. Al snel volgde hij ook lessen bij maître van Oeveren, in diens toenmalige schermzaal, eerst in de 1e Weteringdwarstraat en daarna op de Prinsengracht. Paul heeft onder andere in het Nationale Sabelequipe geschermd.

Naast het wedstrijdschermen heeft hij zich toegelegd op het lesgeven. Eerst als leraar bij de Universitaire Schermvereniging (nu Esprit). De KLM kwam daarbij en in 1985 richtte hij, samen met Bert van Til, schermvereniging Contre Temps (CT) op, voor schermers die niet meer bij de universiteit terecht konden, maar wel bij Paul wilde blijven schermen. En dat waren er veel! Als je de namen van de studentschermers naast die van de leden van CT legt, zie je grote overeenkomsten. Zelf was ik ook één van die schermers.

Veel schermers zullen geweldige herinneringen hebben aan de befaamde schermweekenden zoals op Texel. In de buitenlucht een toernooi schermen, met een systeem dat de wedstrijdschermer in mij elk jaar weer deed gruwen. Het zorgde er wel voor dat iedereen twee dagen lang aan het schermen was, en dat elk wapen tot zijn recht kwam. Altijd veel bekijks van de voorbij fietsende toeristen en genieten van de geweldige sfeer.

Paul en zijn vriendin Margreet stonden aan de basis van het Internationale Schermtoernooi van Amsterdam, tegenwoordig beter bekend als SISTA-US. Met hun tomeloze energie kregen zij het jaar op jaar voor elkaar om een prachtig toernooi neer te zetten.

En dan gaf Paul ook les in toneelschermen, waarvoor hij een opleiding volgde in Amerika. Hij heeft de cast van Joop van den Endes musical ‘De Drie Musketiers’ getraind en, voor diezelfde musical, de cast van een amateur musicalgroep in Oostzaan.

In september 2010 vierden we het 25-jarig bestaan van Contre Temps. Paul was al ziek, maar had nog goede hoop, en was goed bijgekomen van zijn behandelingen. Veel (oud)schermers kwamen naar het Amsterdamse Bos om dit jubileum mee te maken. Paul zette de ruim veertig mensen een fantastische Indonesische maaltijd voor. Want dat was één van Pauls andere talenten en liefhebberijen: hij was een geweldige kok! Het was een prachtig feest, waar bleek dat wie bij Paul geschermd heeft, voor altijd met hem verbonden is. Ook nu nog, nu hij er niet meer is.

Ik ben blij te kunnen zeggen dat Paul meer was dan mijn schermleraar. Hij maakte onderdeel uit van mijn vriendenkring. Het doet daarom des te meer pijn dat hij zo jong overleden is. Hij is slechts 58 jaar geworden.

Namens de leden en het bestuur van schermvereniging Contre Temps wens ik Margreet veel sterkte toe.

Liesbeth Oskamp

(nieuwsbericht KNAS)